ค่าวจ๊อยสิทธิมนุษยชน - แม่บัวซอนเมืองพร้าว
ค่าวจ๊อยเรื่อง “สิทธิมนุษยชน”
โลกเฮานี้น๋อ ผ่อดูยอกย้อน ความหนักหน่องข้อน บ่เสมอกั๋น
พ่องรวยล้นฟ้า เก่งกล้าสุขสันต์ เหมือนอยู่วิมาน สวรรค์จั้นเก้า
พ่องก็เกิดมา ตุ๊กข์ขาเต๊าเถ้า ก๋รรมใผ๋บุญมัน นั้นเล้า
ตี่เปิ่นมีบุญ มั่งมูลตุ่นเต๊า เกิดมาเป๋นเจ้า เป๋นนาย
พ่องเกิดมาตุ๊กข์ หล่อล้มหล่อต๋าย ก้นไปหัวไป กุ้มกิ๋นเต้าอั้น
พ่องมีเงินเดือน เลื่อนยศเลื่อนขั้น แสนสุขสำราญ ฟุ้งเฟ้อ
ตี่เปิ่นคนจ๋น ก็จ๋นแต๊เน้อ บ่มีสิ่งอั้น ใดเลย
ต่อสู้ความตุ๊กข์ ฝุ่นมุกแดดเหมย ถูกเขาละเลย เป๋นคนต่ำต้อย
ขาดการศึกษา วาสนาหน้อย จาวเขาจาวดอย ม่อนจิ้ง
สังคมบ่หัน ปากั๋นทอดทอดทิ้ง ปล่อยเขาเกลือกกลิ้ง ดินทราย
สุนัขจิ้งจอก หลอกเอาไปขาย ถูกเขาทำลาย ยับเยินป่นปี้
หลงอำนาจเงิน ล้ำเกินดั่งอี้ พรหมจารี ย่อยยับ
ขอวอนคนดี ตี่มีสินทรัพย์ ปอโผดผายหื้อ เป็นตาน
พวกเขาอาภัพ โปรดฮับสงสาร จ่วยเหลือเผื่อตาน ผู้โอกาสด้อย
แบ่งปั๋นน้ำใจ๋ คนเล็กคนหน้อย ผีซ้ำด้ามพลอย เขานัก
บางพ่องก็โดน สังคนหมู่ยักษ์ หลอกกิ๋นก่าจ้าง แรงงาน
สิทธิมนุษย์ ย่อมมีเหมือนกั๋น ขอรัฐบาล จ่วยกั๋นปกป้อง
รัฐธรรมนูญ เป็นมูลเกี่ยวข้อง สิทธิของคน มนุษย์
ปี้น้องไทยเฮา ก็เป็นจาวปุ๊ด มีกฎหมายข้อ วินัย
โอบอุ้มโน้มนาว หื้อเขารอดต๋าย เขาก็คนไทย ใช่คนต่างด้าว
ฮ้ายดีมีจ๋น ทุกคนหนุ่มเฒ่า มีสิทธิเท่าเทียม กั๋นหมด
ประเทศไทย มีหมายมีกฎ ไว้เปื่อต่อสู้ ดูแล
ต๋ามอาญาสิทธิ์ อย่าผิดผวนแผ ข่มเหงรังแก กฎหมายเปิ้นห้าม
ต๋ามอาญาสิทธิ์ อย่าผิดผวนแผ ข่มเหงรังแก โดนยับเน้อเจ้า ก่อนแลนายเหย.
บทประพันธ์ของ แม่ครูบัวซอน เมืองพร้าว
วันที่ 1 กรกฎาคม 2550
http://www.buasorn.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น